RIJBEWIJS INGETROKKEN EN AUTO IN BESLAG GENOMEN IN ITALIE !!!!

Soap in 10 weken en 4 dagen....en nog steeds geen officieel, schriftelijk bericht hoeveel maanden ik mijn rijbewijs "kwijt" ben.

U BENT een groot liefhebber van de italiaanse cultuur, kerken, wijn, eten, flanerende families, ijs, het gezoem van de zondagmorgen-plukjes-mensen-op-het-plein,........zoals ik.

En dan een goede dag doet U iets doms, net een glas chianti te veel, 40 km te hard langs die 3 huizen op die van god verlaten weg van Siena naar Grosetto, U keert net voor of na het tolhokje, of iets anders...een politieauto komt voor je rijden met hun knullige stop-pannekoekje zoals heel lang geleden op de treinstations...

Die politie spreekt geen duits, frans, engels, en verstaat al helemaal uw italiaans niet dat het zo goed doet in de hotels, restaurants, cafe's....vraagt uw papieren, trekt een heel ernstig gezicht en maakt alleen het internationale gebaar van het verscheuren van uw rijbewijs......

Vervolgens begeleiden ze U naar een verplichte stalling.

En dan 1 of 2 uur later krijgt u, nog steeds voor voor het hek van die autostalling, een volgeschreven verbaal (ook het gedeelte dat voor Uw opmerkingen bestemd was!!) met het artikel van de overtreding, uw naam, adres, kentekennummer, merk van de auto en kleine lettertjes waar u geen snars van begrijpt. Dat kan de politie niets schelen want ze hebben voor dit verbaal geen handtekening van u nodig.

Het enige wat echt belangrijk is in deze brei is het nummer van het artikel dat door U overtreden wordt, dat bepaald de sanctie. U heeft recht om te begrijpen wat dat artikel inhoudt en wat de sancties zijn. Doe niet zo stom als ik om te balen van de uur of ander half dat het de politie gekost heeft het verbaal in te vullen (60 woorden, vanaf eind lagere school is tien minuten genoeg) en blij te zijn daar binnenkort van af te zijn. U bent er niet van af, een gemiste kans hier kan U vervolgens duur te staan komen in tijd en in geld. (U zult versteld staan over de tarieven die advocaten vragen in Italië, hierover later). En kontroleer Uw adres (ik ontdekte 2 weken later dat ze het huisnummer vergeten hadden): al de post gaat naar dat adres, als het fout is bent U verantwoordelijk, niet zij. En u wilt toch uw rijbewijs terug, niet?

Natuurlijk heeft u - net zoals ik - uw verzekeringspolis niet bij U waarin u kunt nagaan of U bij dit soort voorvallen juridische assistentie krijgt, b.v. van een deskundige die kan converseren met de politie en met U. Die U kan adviseren om b.v. met Uw auto naar het politiebureau te gaan om te praten met iemand die wel een vreemde taal beheerst.

(Advies : Contacteer in ieder geval ook Uw SOS centrale, misschien valt juridische assistentie onder hun competentie, of hebben zij een stalling geregeld tegen vriendelijker prijzen dan die waar de politie u heen leidt [3 euro per dag inclusief BTW])

Vertrouwen op uw verzekeringsman thuis kan u duur te staan komen mocht uw "geval" plaats vinden na kantoortijd, in het weekeinde, in de vakantie. En het spreekwoord zegt het: een ongeluk komt nooit alleen.

Voor het stallen van u auto moet U wel een handtekening plaatsen. Ik weet tot op heden niet wat er gebeurt als men weigert of een vertaling eist, wat ik persoonlijk volkomen terecht vind.

Persoonlijk voelde ik een sterke behoefte om vanuit de thuisbasis verdere acties te plegen, met mijn telefoon, mijn computer met mijn internet aansluiting. Ik keek mijn verzekeringspolis door, zag dat ze actie beloofde bij ontheffing van het rijbewijs (tenzij wegens dronkenschap), belde mijn verzekeringsagent en wat toen gebeurde was symptomatisch voor het gehele vervolg: terwijl de tekst in de polis m.i. ondubbelzinnig was duurde het een week voordat ik daarvan een bevestiging ontving. Ondertussen had ik de plaatselijke politie en politierechtbank gebeld om uitgelegd te krijgen hoe het hier toegaat. Men vertelde me dat het veel voorkwam dat overtreders een brief schrijven om op eventuele verzachtende omstandigheden te wijzen.

Dus een brief gedicht, toestemming aan de verzekering gevraagd (anders kunnen ze de zaak alsnog weigeren). 3 weken later bleek dat van de 2 instanties waar men voor beroep terecht kon, de prefekt (prefetto) of de vredesrechter (giudice di pace), ik de verkeerde uitgekozen had: zonder een waarborgsom ter hoogte van de halve maximale boete (in mijn geval 3250 euro, ALLEEN TE VOLDOEN DOOR STORTING OP EEN ITALIAANS POSTKANTOOR, goede dag, toerist!) werd de brief terzijde gelegd, natuurlijk zonder mij daarvan op de hoogte te stellen, ondanks mijn toegevoegde e-mail adres.

aanvulling 20 december:
ik heb gister eindelijk het rijbewijs terug ontvangen, 10 weken en 3 dagen na de intrekking, terwijl de Italiaanse wet (artikel 218 van de Codice della Strade, eenvoudig te vinden op internet) stipuleert dat degeen wiens rijbewijs ingehouden wordt binnen 20 dagen een bericht gestuurd dient te worden waarin hem medegedeeld wordt voor hoe lang de inhouding geldt op straffe van annulatie van de intrekking! Ik vernam via het consulaat in Rome dat inderdaad het rijbewijs reeds op 15 oktober,dus ruim binnen de gestelde termijn, een eerste maal aangetekend verstuurd was, maar naar een verkeerd adres (het dient geadresseerd te worden aan de instantie die het rijbewijs uitgegeven heeft, in Nederland dus "Veendam" in Frankrijk de plaatselijke prefektuur.) De geadresseerde zou tot overmaat van ramp niet thuis geweest zijn volgens de post zodat het rijbewijs geheel volgens de procedures 14 dagen op een postkantoor gelegen heeft alvorens teruggestuurd te worden naar Italie! Hierbij bleek ook dat een aangetekende brief vanuit Italie 2 weken nodig heeft om op de plaats van bestemming aan te komen, zodat het simpele feit van verkeerde adressering ruim 6 weken onnodige vertraging veroorzaakt heeft!
Tot overmaat van ramp bleek het niet mogelijk te zijn een vervangend rijbewijs te krijgen zonder overhandiging van het oude. Ook niet in dit geval. Ik was dus volledig overgeleverd aan de vriendelijkheid en competentie van de prefektuur in Massa Carrara, een gedachte die me met zorg en afschuw vervulde, gezien het voorgaande.
Ik had inmiddels met hulp van de Franse consul in het nabijgelegen La Spezia een Italiaanse advokaat gevonden die genoeg Engels sprak om me verstaanbaar te maken. Gevraagd naar zijn tarieven voor assistentie, werd mij medegedeeld dat hij voor het in beroep gaan bij de prefektuur 500 euro vroeg. Voor het in beroep gaan bij de Vredesrechter moest ik echter op 2000 euro rekenen plus de waarborgsom van 3250 euro. Deze tarieven werden door diverse partijen als uitzonderlijk hoog bestempeld, maar eerlijkheidshalve dient vermeld te worden dat het mij niet duidelijk is geworden welke dienstverlening voor deze bedragen geleverd zou worden. Wel is mij volslagen duidelijk geworden dat het onderhandelen over advokatentarieven het werk van specialisten is na raadpleging van de wettelijke afspraken die in Italie gemaakt zijn en die vrij eenvoudig op internet te vinden waren (om een indruk te krijgen klik hier voor een lijst uit 1994, gevonden op www.avvocati.it; de bedragen zijn in Lires en 1000 Lire is iets meer dan een gulden)
Tevens dien ik te vermelden dat het advokatenkantoor te Rome dat mij door de Nederlandse consulaire afdeling te Rome opgegeven werd omdat daar Nederlanders werkzaam zijn, ueberhaupt weigerde om mijn zaak in behandeling te nemen, omdat deze bij voorbaat verloren geacht werd. (Dit werd mij onder gegrinnik medegedeeld.) Hierbij werd dus volledig voorbijgegaan aan het feit dat het volslagen buiten de regels was dat ik nog steeds mijn rijbewijs niet ontvangen had noch een officiele mededeling met de vaststelling van het aantal maanden intrekking van het rijbewijs.
Ik nam me voor om, na teruggaaf van mijn auto, te onderzoeken in hoeverre de italianse autoriteiten aansprakelijk gesteld zouden kunnen worden voor de konsekwenties van deze fout, daarin gesteund door mijn rechtbijstandsverzekering.


aanvulling Pasen 2004
Ik heb mijn auto en eigendomsbewijs terug sinds 7 januari, tegen betaling van 242 euro stallingsgeld, maar zonder verassingen zoals betaling van een voorlopige boete. Men had mij verzekerd dat het het bekeuren en het opleggen van boetes strikt gescheiden zaken zijn en dat bleek gelukkig te kloppen.
Theoretisch had ik eerst de stallingskosten moeten betalen, met het betalingsbewijs vervolgens met openbaar vervoer naar de "Polizia della Strada" in Pontremoli te gaan (20 km verderop) om daar een bewijs te halen, een "Verbale di Restituzione",daarmee terug te keren naar de stalling waarna ik mijn auto zou eindelijk zou kunnen meenemen. De baas van de stalling was zo vriendelijk om kontakt op te nemen met de politie om toestemming te vragen dat ik direkt mijn auto zou krijgen om naar hun toe te rijden, hetgeen mogelijk was. Gelukkig want de politie bleek in een gloednieuw gebouw bij de afrit van de autostrada te liggen, 5 km van het stadje en dus alleen met openbaar vervoer plus taxi bereikbaar.
Enige dagen later had ik een onderhoud met een charmante Italiaanse advocate, die uitstekend Frans sprak (gevonden via een behulpzame [ja die bestaan ook, natuurlijk] dame werkzaam in het gemeentehuis van Aulla). Deze adviseerde mij geen enkele stap tegen de Italiaanse autoriteiten te ondernemen zolang niet de termijn verstreken was (4 maanden voor Italianen, iets langer voor buitenlanders) voor het opleggen van de boete. Dit was de eerste persoon die mij dit fundamentele feit mededeelde, a raison van 150 euro ex-BTW voor het consult met haar.
Dus een maandje met spanning afwachten of de boete van ongeveer 2000 euro zou verschijnen of niet. Om de spanning te verhogen arriveerde er een week later een aangetekend schrijven van de prefektuur van Massa-Carrara. Bij opening bleek het een kopie van het besluit van 15 oktober 2003 te zijn (!) met de mededeling dat mijn rijbewijs voor 2 maanden ingetrokken was en werd de geadresseerde, het Franse consulaat te Avignon (???), verzocht het rijbewijs mij op 7 december te restitueren.
Hiermee kreeg ik eindelijk het bewijs in handen van de foutieve adressering.
Twee weken later was de 120 dagen termijn verstreken en nam ik opnieuw kontakt op met de Italiaans advokate, die mij meededeelde dat ten eerste de procedure om een Italiaanse overheidsinstantie tot schadeloosstelling te veroordelen ingewikkeld is en ten tweede de door haar geraadpleegde jurispudentie schadeloosstellingen aangaf ter hoogte van 100 euro. Wb. de procedure zou eerst door een administratieve rechtbank vastgesteld dienen te worden of er inderdaad een fout was begaan door de overheidsinstelling. Was dit het geval dan zou via een tweede civiele procedure de hoogte van schadeloosstelling bepaald moeten worden.
Ik zou met bonnetjes en fakturen moeten aangeven welke schade ik geleden zou hebben. Mijn advocate zou elke schadepost moeten vertalen en in een vorm dienen te gieten conform de Italiaanse gebruiken. Het feit 6 weken lang niet de beschikking over een rijbewijs te hebben gehad telt niet mee. Ik had mijn normale leven moeten leiden en taxi's moeten nemen bij afwezigheid van openbaar vervoer.
Ik dacht aan het bedrag van de eerste consult.
Konklusie: de Italiaanse overheid kan ongestraft allerlei fouten begaan zolang de schade onder 1500 a 2000 euro blijft en zeker als het buitenlanders betreft die de taal niet meester zijn en wier rechtsbijstandverzekering in Italie feitelijk niet operationeel is, zoals die van ondergetekende.
Wenst men tegen beter weten in toch zelf aktie te ondernemen dan blijkt tot overmaat van ramp er bij de 2 of 3 Italiaanse consumentenorganisaties ( er zijn er meer als 10 bleek bij zoeken op internet) geen boekje met standaardbrieven te bestaan, zoals dit in Frankrijk (en Nederland?) het geval is en zijn de advocatentarieven 50% hoger dan in Frankrijk.

aanvulling 10 september 2004
Nieuwe surprise: op donderdag 26 augustus overhandigde mijn postbode mij een aangetekende brief van het "Ufficio Territoriale del Governo di Massa-Carrara! In de enveloppe een copie conforme van het besluit van de prefekt van Massa Carrara mij een boete op te leggen van 2.176,96 euro. Bijgevoegd een overboekingsformulier model F23, gedeeltelijk ingevuld. Het besluit was gedateerd 19 januari 2004! Onderaan het besluit de aanhaling van artikel 205 volgens welke ik over 30 dagen beschik om in beroep te gaan.
Ik vroeg mijn verzekering om de Italiaanse instanties mede te delen dat intussen de 120-dagen termijn verstreken was voor de boete. Geen antwoord. Een week later een herinnering. Opnieuw geen antwoord.
Ik herinnerde mij het rapport van de Nederlandse stichting De Ombudsman ("Afhandeling schade auto ongelukken buitenland", te vinden op o.m. http://artnavigator.tripod.com/ombudsman.pdf.) waarin gekonstateerd werd dat de verhouding tussen de verzekeringsmaatschappijen en hun "clienten" (on)behoorlijk verziekt is. Met stelselmatige vertragingen als wapen en onderhandelingen "met het mes op tafel".
Vandaag dus een 2de herinnering gestuurd met een ultimatum: als ik a.s. woensdag 15 september, 12 uur geen bericht ontvangen zal hebben schakel ik opnieuw de advocate uit AULLA in en zal ik vervolgens de kosten bij hen declareren.

aanvulling 14 october 2004
Op 13 september een aangetekende brief gestuurd naar de afdeling "Klantenservice" van mijn verzekering.
Op 16 september de charmante Italiaanse advocate gemaild. Diezelfde dag ontvang ik per post de aangetekende brief naar mijn verzekering retour, met de opmerking dat de geadresseerde niet op het aangegeven adres woont. Ik verifieer het adres op de webpagina van de verzekering. Hetzelfde als op de enveloppe! Telefonies kontakt levert een geheel ander adres op. Ik licht Klantenservice van het foute adres op hun webpagina in. Geen reaktie. Opnieuw de brief verstuurd.
Op 21 september nog geen antwoord uit Italie. De tijd begint te dringen. Ik bel op: hoor een faxtoon. Eind van de middag avond opnieuw: de telefoon wordt zelfs niet opgenomen. Lichte paniek. De volgende morgen ontdek ik bij nalezing van het bewuste artikel 205 op internet dat voor buitenlanders een termijn van 60 dagen geldt. Opluchting.
Op 24 september een antwoord van mijn verzekering: hun Italiaanse advokaat beweert dat er (helaas) geen mogelijkheid tot verweer meer bestaat wegens het verstrijken van de betreffende termijnen van beroep en het ontbreken van het gehele dossier, in handen van de charmante advokate!
Dezelfde dag stuur ik een e-mail, wijs nogmaals op de termijn van 120 dagen en voeg toe dat het gehele dossier bestaat uit een 2 stukken die ook naar de verzekering verstuurd zijn. Geen antwoord
Op 7 oktober neem ik kontakt op met de Duits- en Italiaanstalige Euroconsumatori organisatie in Bolzano (tel. 00 39- 0471 98 09 39) die me al eerder prima geholpen hebben. Niemand blijkt daar de termijn van 120 dagen te kunnen plaatsen waarbinnen de verkeersovertreder de hoogte van zijn geldboete dient ontvangen te hebben op straffe van annulatie. Men zal het navragen. Volgende dag ontvang ik het bericht dat volgens hen de termijn 330 dagen is! Ik besluit opnieuw "mijn" Italiaanse advocate op te bellen. Men vraagt me 's middags rond 4 uur terug te bellen. Tot mijn opluchting blijkt de advocate dan inderdaad aan wezig te zijn. Op een nogal vage manier geeft ze aan dat de eerdergenoemde termijn van 120 dagen niet meer "aktueel" is. Er staan echter een vormfout in het besluit van de prefekt die tot boetevermindering aanleiding kunnen geven. Zelfs volledige kwijting van de boete behoort tot de mogelijkheden. Voorzichtig informeer ik naar haar kosten. Lang verhaal. Het zou in een rechtzitting kunnen, maar ook wel eens in twee rechtzittingen..... Ik vraag opnieuw wat het in beide gevallen zou kosten. Er komt een prijs uit van 500 euro exclusief BTW (20,7%). Ik vraag en krijg bedenktijd tot woensdag 13 oktober.
Het feit dat ik in januari 180 euro moest betalen voor informatie die in oktober niet meer aktueel blijkt te zijn, doet me sterk aarzelen. Ik spreek mezelf vermanend toe dat het wel erg dom van me was om destijds niet te vragen op welk artikel de 120-dagen termijn gebaseerd was en te informeren welke procedure gevolgd zou dienen te worden.
Navraag bij de ANWB levert weer een nieuwe variant op. De Italiaanse overheid heeft 2 jaar om een boete op te leggen.
Ik lees zelf de aangehaalde artikelen van de Codice della Strada, aangehaald in het besluit van de prefekt (artikel 204, dat vervolgens naar artikel 201 verwijst) en lees daar een termijn van 150 dagen. Ivm mijn rudimentaire kennis van het Italiaans heb ik de euvele moed om opnieuw bij Euroconsumatori een bevestiging te vragen, maar dat blijkt teveel gevraagd te zijn.
Merkwaardig en irritant dat zo'n tamelijk eenvoudige vraag niet eenvoudig en eenduidig beantwoord kan worden.
Andere alternatieven dringen zich op. Wat voor middelen heeft de Italiaanse overheid om de boete te innen? De ANWB geeft aan dat een Europees verdrag voor het wederzijds innen van boetes voorzien was voor 2004, maar door vertragingen nog niet werkzaam is. Hetgeen zou betekenen dat hun enige middel is te wachten tot overtreder zich op Italiaans grondgebied bevindt. Verjaartermijn: 2 of 5 jaar, afhankelijk van de aard van de overtreding.
Keuzes te over.
Morgen 15 oktober naar een advokaat om te bespreken wat voor middelen er bestaan om mijn verzekering Wordt vervolgd.

Mocht U soortgelijke of andere (hopelijk betere) ervaringen hebben, (ook andere landen van onze E.U. interesseren me) raadgevingen of raad nodig hebben :

mail naar :

roelof.van-der-hulst@wanadoo.fr